Ενάντια στον χρόνο χωρίς οξυγόνο
Με έμαθες να περπατώ
Σε άγνωστα μέρη δίχως καρτέρι
Μήπως σε βρώ
Πύργοι στην άμμο έπεσαν κάτω
Βγάλαν φωτιά
Κόκκοι μικροί γίναν αστραπή
με μια σου ματιά
Συνοδοιπόροι σε μια φαύλα
πόλη
εσύ και εγώ
Χαμένοι διαβάτες δίχως καν
χάρτες
τα ψεύτικα εγώ
Κόκκινα φανάρια αφήνουνε
χνάρια
μα δεν σταματώ
Τα προσπερνάω και σου φωνάζω
πως είμαι εδώ ....
Παύλος Παυλιδης 16 /9/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου