Φυλλομετρώντας
ένα άδειο λεύκωμα πήρα μια πένα για να γράψω.
Ασήμαντα
πράγματα η σημαντικά δεν έχει ... τόση σημασία
Εγώ ήθελα να
αφήσω το στίγμα μου όπως και ο
σελιδοδείκτης.
Τεράστιο
κίνητρο οι άδειες σελίδες, λεωφόρος με
κενές λωρίδες.
Έκλεισα τα
μάτια μου και μύρισα το βρεγμένο χώμα.
Είδα τα πρώτα
φύλλα του φθινοπώρου να φλερτάρουν με το έδαφος,
αδιαφορώντας για το που θα κοιμηθούν αυτό το βράδυ.
Ήπια μια γουλιά
από παλαιό κόκκινο κρασί.
Γεύσεις από κόκκινα φρούτα του δάσους
και βανίλια πλημμύρισαν τον ουρανίσκο μου !!!
και βανίλια πλημμύρισαν τον ουρανίσκο μου !!!
Ήμουν πια μόνος
μου..
Εγώ απέναντι στις κενές σελίδες
Αυτές επιτακτικά μου ζητούσαν... κάτι να τους γράψω.
Εγώ απέναντι στις κενές σελίδες
Αυτές επιτακτικά μου ζητούσαν... κάτι να τους γράψω.
Αφέθηκα τελείως
ελεύθερος.
Ήμουν πια έτοιμος να αφήσω το αποτύπωμα μου.
Ήμουν πια έτοιμος να αφήσω το αποτύπωμα μου.
Έσκισα λοιπόν
μια σελίδα.
Αυτά που είχα να γράψω ήταν μόνο για μένα!!!
Αυτά που είχα να γράψω ήταν μόνο για μένα!!!
Διαβάζοντας το όλες μου οι αισθήσεις ξεσηκώθηκαν ανυπόμονα... Πολυ θα ήθελα να διαβάσω τη σκισμένη σελίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛευτεριά στις σκισμένες σελίδες που ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν και περιμένουν τον αιώνιο αναγνώστη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο στίγμα άφησες Παύλε!