Δύσκολες ώρες

Τις δύσκολες ώρες ξυπόλητος νομίζω,

πως σε πυρακτωμένα κάρβουνα περπατώ μονάχος.

Φίλοι και εχθροί ξεγυμνώθηκαν όλοι μπροστά μου,

αφήνοντας το κενό, τεράστιο να φανεί.

Πονάω σε κάθε βήμα μου, σε κάθε ανθρώπινη αναπνοή,

μα πιο πολύ πονάω όταν ξαφνικά με επισκέπτονται οι σκέψεις,

αρνούμενες στο μυαλό να υποταχτούν!

Τις δύσκολες ώρες αρχίζεις να μετράς αργά –αργά,

βασανιστικά θα έλεγα στα δάκτυλα του ενός χεριού,

ποιος θα είναι δίπλα σου, στο επόμενο βήμα σου.

Τις πιο πολλές φορές αδειανή είναι η παλάμη σου,

εσύ όμως πρέπει όρθιος να σταθείς!!!

Μα αν τα καταφέρεις, τίποτα πια δεν θα σε τρομάζει,

θα είσαι ακόμα πιο δυνατός,

περήφανος το στήθος θα προτάσσεις,

φωνάζοντας σε όλους, είμαι εδώ !

Σε όσους με λησμόνησαν,

σε όσους δεν με πίστεψαν

σε όσους με εγκατέλειψαν,

οι δύσκολες οι ώρες... με δυνάμωσαν!


Είμαι ακόμα εδώ !!!

Στον φίλο μου Δημήτρη Κόζα.

Παύλος  Παυλίδης  29/03/2016   

Ήσουν μακριά

 

Οι σκέψεις, σύμβουλοι μεγάλοι του εγκεφάλου.

Σαν βασιλιάδες έρχονται και θρονιάζουν αναπαυτικά

στα πιο απόκρυφα μέρη του μυαλού,

ψιθυρίζοντας ακατάπαυστα, μέχρι να το καταλάβουν.

Τα βράδια ανάβουν φωτιές, σκορπώντας παντού τον τρόμο,

μικρές κάνουνε σκιές, με γίγαντες να μοιάζουν.

Και εσύ ήσουν μακριά, τι και αν ήμουνα κοντά σου;

Είχες καιρό πολύ να με δεις, χάθηκες στις σκέψεις...

Ξέχασες τη ζεστή την αγκαλιά, τα λάγνα βλέμματά μου,

τα πιο ωραία πρωινά που ακούμπαγες επάνω,

επάνω στην καρδιά μου.

Εγώ ήμουνα κοντά, κοντά ήμουν μικρή μου,

άκουγα την ανάσα σου, ήμουνα σκιά σου,

ήμουν όμως αόρατος, τι και αν σε αγαπούσα

άυλος ήμουν έρωτας και εσύ δεν το μπορούσες,

στο άδειο το κρεββάτι σου, μόνη σου να γυρίζεις...

Η απόσταση σε είχε νικήσει, αιχμάλωτη σε είχε πάρει,

σε έσερνε σαδιστικά προς την μηχανή του χρόνου,

του μεγάλου θριαμβευτή των χαμένων στιγμών.

Είχαμε χάσει μεγάλες ...μικρές στιγμές.

Ξανά και ξανά, μπορούσαμε όμως να τις πάρουμε πίσω.

Η αληθινή αγάπη όλα τα κερδίζει.

Στο φώναζα δυνατά, μα εσύ δεν το άκουγες.

Ήσουν μακριά...

Παύλος  Παυλίδης  22/03/2016   

Αναστασία

Αναστασία,

μες στο μυαλό μου τριγυρίζει η μορφή σου,

τα απίστευτα γαλάζια σου μάτια που ανάβουν φωτιές,

το υπέροχο πρόσωπο σου γεμάτο σκανδαλιές,

ο έντονος τρόπος που θέλεις για να ζεις.

Μια αχανής βιβλιοθήκη οι εικόνες που έχω από σένα.

Ποια να πρωτοθυμηθώ;

Σίγουρα την πρώτη φορά που σε πήρα αγκαλιά.

Μικρή ροζούλα ήσουνα, μόλις είχες γεννηθεί.

Είχα κλάψει από χαρά, έκλαιγες και εσύ....

Ήθελες παραμύθια να σου πω πριν να κοιμηθείς,

γλυκά να σε γλυκοφιλώ, για να έρθει το πρωί.

Είσαι η κορούλα μου, το πιο γλυκό μωρό,

όσα χρόνια και να περάσουν αυτό δεν θα αλλάξει..

Είμαι πολύ περήφανος για σένα,

γιατί καινούργιους δρόμους θέλεις να χαράζεις,

ανυπότακτη από σκληρό μέταλλο φτιαγμένη,

κάνεις ότι μπορείς για να τσαλακωθείς...

Ναι μωρό μου κάνε λάθη,

μέσα από αυτά θα διορθωθείς,

εγώ δίπλα σου θα είμαι και σε αυτά

μήπως τυχόν με χρειαστείς...

Το βιβλίο της ζωής σου συνέχισε να γράφεις,

την χρυσή την πένα στο δρόμο θα την βρεις

βάλε άμα θέλεις και εμένα μέσα,

με ένα μεγάλο ερωτηματικό,

αν θα μάθεις ποτέ μωρό μου,

το πόσο πολύ σε αγαπώ....

  

Παύλος  Παυλίδης  12/03/2016 

Στο μωρό μου   

Γιατί;

 

Περπατώντας σε άδειες πόλεις το βράδυ,

μόνο βρωμιές σε συντροφεύουν,

εκεί που τα πάντα έσφυζαν από χαρά και ζωή,

εκεί βλέπεις την μιζέρια και την δυστυχία.

Γιατί ;

Γιατί αφήσατε την χώρα μας να γίνει σκιάχτρο;

Γιατί δεν σεβαστήκατε την λαμπρή μας ιστορία;

Που πήγε η περηφάνεια μας;

Που πήγε ο εγωισμός μας;

Είμαστε Έλληνες ρε!!! Μην το ξεχνάτε!!!

Που πήγε ο αυτοσεβασμός μας;

  

Γιατί δεν μιλάτε;

Η ένοχη σιωπή σας, κάνει μεγάλο κρότο.

Τα παιδιά μας μαραζώνουν, μέρα με τη μέρα.

Απαθείς βέβαια εσείς σε αυτές τις εξελίξεις

Με σωρηδόν εγκλήματα ,βιάσατε την χώρα,

με τρόπο πολύ αλήτικο, πήρατε τα όνειρά μας.

Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα;

Στα όρια της εξαθλίωσης άνθρωποι γέροι,

να τρώνε από σκουπίδια;

Στην ζητιανιά συνέχεια να είναι όλος ο κόσμος;

Διώξατε το χαμόγελο, μα θα έρθει η σειρά σας.

Είμαστε Έλληνες ρε!!! Μην το ξεχνάτε!!!

Πουλημένοι πολιτικοί, δέσμιοι των χρημάτων.

Γιατί δεν αγαπήσατε καθίκια αυτό τον τόπο;

Έχουμε μάθει από ζυγούς και από φτηνά σκουλήκια,

το δρόμο πάντα βρίσκουμε όταν μας έχουνε ξεγράψει.

Θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα σηκώσουμε κεφάλι...

και τότε όλοι θα τρέχετε να κρυφτείτε, σαν ποντίκια!!!

Παύλος  Παυλίδης  10/03/2016   

Στάσου πλάι μου

Οι άνθρωποι φοράνε μαύρες μάσκες,

άσχημες μαριονέτες που τις κινούν αόρατα νήματα,

με μαύρη μπογιά βάψαν την καρδιά τους.

Να ‘ ξερες μονάχα πόσο με τρομάζουν.

Μην γίνεις, ένας από αυτούς.

Σε παρακαλώ, μείνε αγνός!!!

Στα δύσκολα σε θέλω δίπλα μου,

όταν τα σύννεφα πυκνώσουν και φέρουνε βροχή,

όταν ο αγέρας έξω λυσσομανά,

όταν χαλάζι πέφτει στα σπαρτά και τα τσακίζει,

όταν σιωπή χαράζει το σκοτάδι,

εκεί σε θέλω, πλάι μου...

Πάνω σου έχω γαντζωθεί, χωρίς να σε ματώνω!!!

Έχω ανάγκη να αφεθώ χωρίς να μετανιώνω,

που το γυμνό μου το κορμί,

δίπλα σου θα ξυπνάει, ελεύθερο...

Αγκάλιασε με όσο πιο δυνατά μπορείς,

την έχω ανάγκη όσο δεν φαντάζεσαι αυτή την αγκαλιά.

Έλα και στάσου πλάι μου!!!!

Παύλος  Παυλίδης  4/03/2016      

Μικρά ψέματα

Με αγαπάς στα αλήθεια;

Πόσες φορές δεν με ρώτησες;

Πόσες φορές δεν ήθελες στα μάτια να με κοιτάς,

κρεμασμένη από τα χείλη μου για να πάρεις την απάντηση μου;

Μετά, ξανά και ξανά χανόσουν στην αγκαλιά μου,

αναζητώντας η καρδιά σου καταφύγιο να ζεσταθεί,

ψάχνοντας η ψυχή σου απάγκιο να κρυφτεί.

Έξω δεν είχε παγωνιά, ο ήλιος καλά κρατούσε τα σκήπτρα του,

αφήνοντας τις καλύτερες αχτίδες του για σένα!!!

Τα φουρτουνιασμένα κύματα φεύγανε για άλλα πελάγη,

αφήνοντας μόνο γλυκιά αλμύρα, πάνω στο γυμνό σου το κορμί.

Δυο άστρα ξεγελάστηκαν και βγήκαν μεσημέρι,

τον έρωτα μας για να δουν!!

Ήθελες να σου λέω ψέματα, μικρά ψέματα μοναδικά,

ψέματα μόνο για σένα, για τον τρελό έρωτα μας.

Ακροβατώντας στην αλήθεια και το ψέμα είναι ο έρωτας μας.

Πολύ όμορφος για να είναι αληθινός,

τόσο τρελός που μοιάζει ψέμα!!!

Έτσι είναι ο έρωτας μας, έτσι είναι η αγάπη μας!

Έψαξες πάλι την ματιά μου για να βρεις,

πάλι ήθελες να με ρωτήσεις,

αν αυτό που ζούμε είναι αληθινό.

Με αγαπάς στα αλήθεια;

Ψέματα δεν χωρούσαν σε αυτό.

Με όση δύναμη έχω, σε αγαπώ!!!

Παύλος  Παυλίδης  1/03/2016