Ενέχυρο

 

Ενέχυρο δεν έβαλα ποτέ.

Δεν ήθελα να ζω με ψευδαισθήσεις,

που σου χαρίζουνε, τα δανεικά...

Όταν πλησίασε ο καιρός της λησμονιάς,

άδειασε από αίμα το κορμί μου.

Τι και αν το κρύο ήταν τσουχτερό,

αλαργινό φάνταζε στο πετσί μου.

Τώρα, δεν θέλω φωτιά να ζεσταθώ,

τα πύρινα λόγια δεν με καίνε.

Αγάπη αγνή, ψάχνω για να βρω.

Αγάπη θέλω να δώσω...

Για αυτήν μονάχα θα έβαζα ενέχυρο την ψυχή μου!!!

Μα πρέπει πρώτα να την βρω.

Χαμένη ξέρεις είναι....

Δεσμά που την βαραίνουν, νομίζω ακόμα σέρνει!!!!

Αν αφεθεί ελεύθερη, σε δίλημμα θα πέσω....

Αν θα την βάλω ενέχυρο,

ή ......

μόνος μου θα πορευτώ.

Παύλος Παυλίδης 05/01 /2017