Έπεσε
βαρύς τούτος ο χειμώνας....
Δεν
έφταιγε η παγωνιά,
εσύ ήσουν μακριά μου.
εσύ ήσουν μακριά μου.
Ήθελα
το γυμνό κορμί σου για να ζεσταθώ,
τα
δυο σου χείλη για να ξαποστάσω.
Έμεινα όμως με το βλέμμα αδειανό να κοιτώ στο τζάκι,
λίγο πριν τα κούτσουρα φιλήσουν τις φλόγες
στάχτες λίγο πριν να γεννούν.
Γιατί
θα πρέπει η αγάπη να πονά;
Γιατί
ο έρωτας,
πρέπει δάκρυα να μας δίνει;
πρέπει δάκρυα να μας δίνει;
Στον
έρωτα δεν υπάρχουνε γιατί.
Την
οδύνη ή την ηδονή,
πως να την ορίσεις;
πως να την ορίσεις;
Υπάρχουν
μόνο δυο μικροί θεοί που γίνονται ένα,
πριν
ηττηθούν τα έρμα τα κορμιά τους.
Ο
έρωτας μου είσαι εσύ,
τι και αν είσαι μακριά μου....
τι και αν είσαι μακριά μου....
Έπεσε
βαρύς τούτος ο χειμώνας.
Μα
εμένα δεν με νοιάζει....
Παύλος
Παυλίδης 28/12/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου