Ένα χωράφι

Ένα χωράφι απόμερο είχε το ριζικό μου.

Ο ήλιος δεν το έβλεπε, οι αέρηδες το χτυπούσαν.

Αγκαθιές είχε παντού και μαύρες πέτρες σκόρπιες.

Από δαίμονες και από θεούς, ήταν παρατημένο.

Όταν το πρωτοείδα έκλαψα, μου έφυγε ένα δάκρυ.

Το δάκρυ μου ήταν καυτό, έσπασε τις πέτρες!!!

Έτσι σε μία άκρια, φύτρωσε ένα λουλούδι.

Η ομορφιά δεν κρύβεται, όσο και αν το θελήσεις!!!

Πλέον δεν ήτανε για μένα, απλά ένα χωράφι.

Ήταν για μένα ο ήλιος μου, ήταν η θάλασσα μου

ήταν αστέρι της ευχής που έπεσε ένα βράδυ,

επάνω στο χωράφι μου και άφησε σημάδι!!!

Έσκαψα πολύ βαθιά, για να σπείρω τα όνειρα μου.

Με αγάπη πολύ τα μπόλιασα, τους έβαλα και θάρρος.

Έπειτα έριξα δάκρυα, ανθρώπινα να είναι.

Άφησα και λίγες αγκαθιές για να μου δίνουν πόνο,

γιατί άμα δεν πονάς, δεν ξέρεις αν υπάρχεις!!!

Ένα χωράφι απόμερο είχε το ριζικό μου.

Φράχτες δεν του έβαλα,

ελεύθερο να νιώθει....

Παύλος Παυλίδης 27/12/2016

Πίνακας: Iris Sun