Μου είχες πει

 

Μου είχες πει ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα,

να κρατάω αυτά που γράφω μόνο για μένα.

Η ποίηση δεν είναι ποίηση, άμα δεν την μοιράζεσαι!!!

Σαν καμπάνες μου χτυπούσαν στα αυτιά μου,

τα λόγια που μου είχες πει.

Άμα δεν εκτίθεσαι γυμνός σε ένα ολόλευκο χαρτί,

ζητώντας να σου κάνει άγριο έρωτα,

δεν έχεις τίποτα να πεις!!!

Πάρε για όπλο σου μια πένα,σημάδεψε καλά

σκότωσε με μιας το άδειο παρελθόν σου.

Μου είχες πει.. 

Άσε τις ρίμες,αφήσου απλά ελεύθερος,

νιώσε το νόημα της ζωής.

Άνοιξε τα μύχια της ψυχής σου,

σε ότι σε κάνει πιο δυνατό.

Γέμισε με αγάπη την καρδιά σου,

άνοιξε της ποίησής σου τα φτερά.

Κανείς δεν θα μπορέσει, ποτέ να σε σταματήσει.

Κανείς δεν θα μπορέσει κουβέντα να σου πει!!!

Μου είχες ζητήσει μονάχα μία χάρη.

Όταν θα έσπαγα τα δεσμά που με κρατούσαν,

όταν θα έκοβα με το ψαλίδι της ποίησης μου

τα σχοινιά, που είχα μόνος μου δεθεί,

να φωτίσω με άπλετο φως,

το δωμάτιο της ψυχής μου.

Και να άφηνα ανοιχτό, λίγο ένα παραθύρι

για να έρθεις κάποιο βράδυ να με δεις....

Παύλος Παυλίδης 22/03 /2017

Αφιερωμένο στον αγαπημένο φίλο & ποιητή

Σταύρο Τζώρζο