Χαμένες περηφάνιες

Μη μου μιλάς για χαμένες περηφάνιες,

για τα σημεία των καιρών.

Φωτοβολίδες βλέπω μακριά,

πυροτεχνήματα όμορφα να γίνονται καπνός.

Πες μου σε παρακαλώ μετά από λίγο ποιος τα θυμάται;

Ποιος κοιτά ψηλά τον ουρανό;

Μη μου μιλάς με υποθέσεις,

για πράγματα που θα έπρεπε να φανταστώ.

Ο χρόνος αδυσώπητα φυσάει

και ,,,ο άνθρωπος, ένα μικρό φτερό!!!!

Μην παίζεις με τις λέξεις έχω κουραστεί.

Θα ήθελα τόσο πολύ, ήρεμα να αποκοιμηθώ.

Να ονειρευτώ, να ερωτευθώ.

Από κάπου γερά να κρατηθώ.

Τώρα στέκομαι απέναντι σου.

Άνθρωπος με άνθρωπο, στα μάτια σε κοιτώ.

Δείξε μου της ψυχής σου το μέταλλο.

Άσε με πάνω του να αφεθώ.

Μίλα μου για αγάπη.

Για τίποτα άλλο, σε παρακαλώ…..

Παύλος Παυλίδης 30/06/2017

Μοναχικός

Ο δρόμος έμοιαζε ατελείωτος, δύσβατος ανηφορικός.

Ψυχή δεν έβλεπα γύρω μου.

Ακόμα και η σκιά μου, νομίζω ότι είχε κρυφτεί!!!

Ένας αλήτης ήλιος με σημάδευε σε κάθε βήμα μου,

ιδρώτας έλουζε το έρμο το κορμί μου.

Πόσο θα ήθελα λίγες σταγόνες από νερό,

ένα χέρι να μπορώ να κρατηθώ.

Μα το τίμημα είναι βαρύ....

Τα βράδια το φεγγάρι δεν μου έκανε συντροφιά.

Δεν ήθελε το φως του μάλλον να βρωμίσω.

Κρύο ανυπόφορο, έχω για παρηγοριά.

Το τίμημα της μοναξιάς είναι βαρύ....

Εγώ στην μέση αυτού του δρόμου,

πίσω δεν γυρνάω το κεφάλι.

Μόνο μπροστά για μένα, τούτος  ο δρόμος οδηγεί.

Μοναχικός διαβάτης από επιλογή.

Δικά μου τα βήματα, δικά μου και όσα χρωστάω.

Περήφανος, ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά.

Από εκεί πέρα πάνω, όλους σας κοιτάω!!!

Παύλος Παυλίδης 19/06/2017

Ηλιοβασίλεμα

 

Εκείνο το ηλιοβασίλεμα που σε είχα αγκαλιά,

νομίζω πως θα στοιχειώνει για πάντα το μυαλό μου.

Το πέλαγος διασχίζαμε,

με σκούνα τα φιλιά μας.

Ο ήλιος αργοέσβηνε σε μια αλμυρή ακριά,

τσιγάρο που το έσβησες, μα αυτό ακόμα αχνίζει.

Ένα λάγνο φεγγάρι, άρχισε να προβάλλει.

Το πλοίο της γραμμής, στην ρότα του δεμένο.

Κάποια γλαρόπουλα σκίρτησαν, καθώς το ακολουθούσαν.

Ο χρόνος είχε ηττηθεί, είχε σταματήσει !!!

Τα πάντα γύρω ακίνητα, γύρω από το γυμνό κορμί σου.

Τα μάτια για λίγο έκλεισα.

Κάθε ταξίδι του έρωτα, ένα βλεφάρισμα σου φαίνεται πως είναι.

Όταν τα άνοιξα ξανά…

 απόνερα στα βράχια νομίζω ότι είδα.

Τους μεγάλους έρωτες δεν τους νιώθεις με αυτά που ζεις,

αλλά με αυτά που αφήνεις πίσω σου όταν καταλαγιάσει η σκόνη…

Παύλος Παυλίδης 13/06/2017

Κύκλος

Πρώτα έπεσε ένα δάκρυ.

Ήταν το δάκρυ του εγώ.

Βαρύγδουπα έπεσε στο πάτωμα, ο θόρυβος εκκωφαντικός...

Σκέψου ήταν ένα τόσο δα μικρό δάκρυ !!!!

Έπειτα σαν να ήτανε φύλλα φθινοπωρινά,

σιγά-σιγά τo ακολουθήσανε και τα άλλα.

Μεταξύ τους ξεχώρισα θαρρώ τα δάκρυα της συγνώμης.

Είχαν πέσει από ένα άντρα δυνατό,

την ώρα που το παρελθόν του ξεπερνάει,

την ώρα που το μέλλον του πάει να συναντήσει.

Τώρα δες τα όλα μαζί.

Χορεύουν, πιασμένα χέρι- χέρι.

Σχημάτισαν ένα κύκλο όμορφο,

ένα κύκλο ζωής, που μια ανώτερη δύναμη από εμάς ορίζει.

Ύστερα έπεσε ένα δάκρυ χαράς και διέλυσε τον κύκλο!!!

Όταν ένας όμορφος κύκλος χάνεται,

γεννιέται ένας άλλος....

  

Παύλος Παυλίδης 01/06/2017


Αφιερωμένο στον μοναδικό Κωστή.