Μοναχικός

Ο δρόμος έμοιαζε ατελείωτος, δύσβατος ανηφορικός.

Ψυχή δεν έβλεπα γύρω μου.

Ακόμα και η σκιά μου, νομίζω ότι είχε κρυφτεί!!!

Ένας αλήτης ήλιος με σημάδευε σε κάθε βήμα μου,

ιδρώτας έλουζε το έρμο το κορμί μου.

Πόσο θα ήθελα λίγες σταγόνες από νερό,

ένα χέρι να μπορώ να κρατηθώ.

Μα το τίμημα είναι βαρύ....

Τα βράδια το φεγγάρι δεν μου έκανε συντροφιά.

Δεν ήθελε το φως του μάλλον να βρωμίσω.

Κρύο ανυπόφορο, έχω για παρηγοριά.

Το τίμημα της μοναξιάς είναι βαρύ....

Εγώ στην μέση αυτού του δρόμου,

πίσω δεν γυρνάω το κεφάλι.

Μόνο μπροστά για μένα, τούτος  ο δρόμος οδηγεί.

Μοναχικός διαβάτης από επιλογή.

Δικά μου τα βήματα, δικά μου και όσα χρωστάω.

Περήφανος, ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά.

Από εκεί πέρα πάνω, όλους σας κοιτάω!!!

Παύλος Παυλίδης 19/06/2017