Ηλιοβασίλεμα

 

Εκείνο το ηλιοβασίλεμα που σε είχα αγκαλιά,

νομίζω πως θα στοιχειώνει για πάντα το μυαλό μου.

Το πέλαγος διασχίζαμε,

με σκούνα τα φιλιά μας.

Ο ήλιος αργοέσβηνε σε μια αλμυρή ακριά,

τσιγάρο που το έσβησες, μα αυτό ακόμα αχνίζει.

Ένα λάγνο φεγγάρι, άρχισε να προβάλλει.

Το πλοίο της γραμμής, στην ρότα του δεμένο.

Κάποια γλαρόπουλα σκίρτησαν, καθώς το ακολουθούσαν.

Ο χρόνος είχε ηττηθεί, είχε σταματήσει !!!

Τα πάντα γύρω ακίνητα, γύρω από το γυμνό κορμί σου.

Τα μάτια για λίγο έκλεισα.

Κάθε ταξίδι του έρωτα, ένα βλεφάρισμα σου φαίνεται πως είναι.

Όταν τα άνοιξα ξανά…

 απόνερα στα βράχια νομίζω ότι είδα.

Τους μεγάλους έρωτες δεν τους νιώθεις με αυτά που ζεις,

αλλά με αυτά που αφήνεις πίσω σου όταν καταλαγιάσει η σκόνη…

Παύλος Παυλίδης 13/06/2017