Πρώτα
έπεσε ένα δάκρυ.
Ήταν
το δάκρυ του εγώ.
Βαρύγδουπα
έπεσε στο πάτωμα, ο θόρυβος εκκωφαντικός...
Σκέψου
ήταν ένα τόσο δα μικρό δάκρυ !!!!
Έπειτα
σαν να ήτανε φύλλα φθινοπωρινά,
σιγά-σιγά
τo ακολουθήσανε και τα άλλα.
Μεταξύ
τους ξεχώρισα θαρρώ τα δάκρυα της συγνώμης.
Είχαν
πέσει από ένα άντρα δυνατό,
την
ώρα που το παρελθόν του ξεπερνάει,
την
ώρα που το μέλλον του πάει να συναντήσει.
Τώρα δες τα όλα μαζί.
Χορεύουν, πιασμένα χέρι- χέρι.
Σχημάτισαν
ένα κύκλο όμορφο,
ένα
κύκλο ζωής, που μια ανώτερη δύναμη από εμάς ορίζει.
Ύστερα
έπεσε ένα δάκρυ χαράς και διέλυσε τον κύκλο!!!
Όταν
ένας όμορφος κύκλος χάνεται,
γεννιέται
ένας άλλος....
Παύλος
Παυλίδης 01/06/2017
Αφιερωμένο στον μοναδικό Κωστή.
Αφιερωμένο στον μοναδικό Κωστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου