Το σημάδι

Γιέ μου …

Γεννήθηκες πρωϊ, χαράματα.

Έξω τραγουδούσανε πουλιά,

να σε καλωσόρισουν.

Σου κόψανε τον ομφάλιο τον λώρο,

για να μπορέσεις ταξίδια μακρινά

μονάχος σου, να κάνεις.

Όταν σε πήρα αγκαλιά,

χάθηκα στα υπέροχα γαλάζια σου ματάκια.

Η ζωή μου όλη πέρασε από μπροστά μου

& σταμάτησε σε σένα.

Σε εσένα καρδούλα μου,

σε εσένα μονάκριβε μου.

Ένα πυρωμένο σ’ αγαπώ,

μου άφησε σημάδι βαθιά μες στην καρδιά μου

και το σημάδι αυτό θα με ακολουθεί,

όσο αυτή χτυπάει ….

Παύλος Παυλίδης 29/6/2018

Στον μονάκριβο μου Πέτρο

Ξυπόλυτος

Είχε ομίχλη μάλλον και δεν έβλεπα μπροστά μου,

τα σύννεφα ήταν χαμηλά.

Κάθε μου περπατησιά, ήταν της ντροπής,

ο δρόμος φάνταζε τόσο, μα τόσο μακρινός.

Σε δανεικά παπούτσια, είχα χωρέσει το όνειρα μου.

Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή,

ποια ήταν η αιτία που είχα παραιτηθεί,

μα άλλαξαν όλα ξαφνικά όταν κατάλαβα ότι

το βλέμμα μου κοίταζε κάτω θολερό.

Δάκρυα και πόνος το είχαν θρέψει,

άγκυρες έσερνε ασήκωτες…

Ο καθρέπτης της ψυχής μου όμως,

ακόμα δεν είχε σπάσει.

Είδα την θέληση μου να ζητά τις άγκυρες να αφήσω.

Το βλέμμα να κοιτάει ψηλά,

τα ξένα παπούτσια να πετάξω.

Τώρα περήφανος, ξυπόλυτος περπατάω…

Παύλος Παυλίδης 27/6/ 2018

Σπίθα

Όλα ξεκίνησαν από μια μικρή σπίθα,

προσάναμμα στο τζάκι…

Τον έρωτα γύρευε,

λαχτάραγε να μεγαλώσει,

να κάψει τα πάντα στο πέρασμα της,

γρήγορα να γίνει η φωτιά.

Η μία φλόγα ήθελε να ξεπεράσει την άλλη.

Όλες μαζί ποθούσανε να πάνε πιο ψηλά,

όλο και πιο ψηλά.

Ο αέρας τις ταξίδευε και αυτές έρμαια του,

μαγεμένες, αφεθήκανε….

Δεν υπήρχε άλλο οξυγόνο.

Xωρίς οξυγόνο δεν υπάρχει και φωτιά!!!

Τώρα δίπλα σε ένα μισοκαμμένο κούτσουρο,

βλέπεις μόνο κάρβουνα και στάχτες.

Την ματαιοδοξία μίας σπίθας,

που ήθελε τον έρωτα να γνωρίσει από κοντά…

Παύλος Παυλίδης 26/6/ 2018

Γλάροι

Οι γλάροι σίμωσαν την στεριά,

ξεκούραση ζητούνε…

Έχουνε σμιλέψει με αλμύρα,

τα έρμα τα κορμιά τους,

αντίθετα στον άνεμο,

ψάχνουν την χαρά τους.

Μα η ψυχή τους έχει κενό.

Έχει χαθεί στα βάθη του πελάγους,

σε κάποια ρότα ενός πλοίου είναι δεμένη,

με αόρατο σχοινί….

Δες τους πόσο όμορφα ανοίγουν τα φτερά τους,

άγνωστα μέρη θέλουν να κουρσέψουν.

Ταξίδια λύτρωσης έχουνε συνέχεια στο νου,

μη γνωρίζοντας αλήθεια που πάνε.

Είναι ελεύθεροι μα και καταραμένοι....

Παύλος Παυλίδης 19/6/ 2018

Πριγκίπισσα

Ήρθες τόσο ξαφνικά να μπεις μες στην ζωή μας

σωστή πριγκίπισσα, αυτόφωτο αστέρι

δάκρυα να μας φέρεις χαράς,

τον κόσμο μας να τον τραντάξεις.

Ξέρεις … κάναμε πολλές μακρινές ευχές για σένα

να είσαι όμορφη, καλότυχη, τίποτα μην σου λείψει.

Μαμά, μπαμπά να είναι οι πρώτες σου λεξούλες,

τα χεράκια σου να σου κρατάμε στα πρώτα βήματα σου,

παραμυθάκια τα βράδια να σου λέμε,

όμορφα όνειρα να κάνεις.

Μα…

τώρα οι λέξεις είναι φτωχές που είσαι εδώ κοντά μας,

στα μάτια μας κοιτάς, τα έχεις λίγο χαμένα.

Χαμένα τα έχουμε και εμείς, μα έχουμε εσένα!!!

Πριγκίπισσα θα σε έχουμε μια ζωή,

αγάπη θα έχεις για στέμμα.

Και αν έχεις αγάπη μέσα σου,

τον δρόμο ποτέ δεν θα τον χάσεις…

Παύλος Παυλίδης 10/06/2018

Στην Γεωργία και στον Νίκο με όλες τις ευχές μου

Φεγγάρι

Φεγγάρι μου μην βιάζεσαι απόψε να κρυφτείς,

μην βιάζεσαι να με αποχαιρετήσεις.

Άσε με να ερωτευτώ σαν να είναι η τελευταία νύχτα

που εμφανίστηκε στη γη,

δώσε μου το δικαίωμα λίγο από την λάμψη σου να κλέψω.

Οι χαμένες αγάπες πάνω σου

καταφύγιο νομίζω ότι βρίσκουν,

οι ανεκπλήρωτοι έρωτες,

το πορφυρό χρώμα σου δίνουν.

Αδιάφορο μου φαίνεται αν ψεύτικο για άλλους είσαι,

ή αν για άλλους είσαι ένα απλό αστέρι.

Εσύ για μένα είσαι το άβατο,

που ζουν τα όνειρα μου.

Άσε λοιπόν τον ήλιο γλυκά να περιμένει,

έλα και πάρε με μαζί ολόγιομο  φεγγάρι !!!

Παύλος Παυλίδης 7/6/ 2018