Οι γλάροι σίμωσαν την στεριά,
ξεκούραση ζητούνε…
Έχουνε σμιλέψει με αλμύρα,
τα έρμα τα κορμιά τους,
αντίθετα στον άνεμο,
ψάχνουν την χαρά τους.
Μα η ψυχή τους έχει κενό.
Έχει χαθεί στα βάθη του πελάγους,
σε κάποια ρότα ενός πλοίου είναι δεμένη,
με αόρατο σχοινί….
Δες τους πόσο όμορφα ανοίγουν τα φτερά τους,
άγνωστα μέρη θέλουν να κουρσέψουν.
Ταξίδια λύτρωσης έχουνε συνέχεια στο νου,
μη γνωρίζοντας αλήθεια που πάνε.
Είναι ελεύθεροι μα και καταραμένοι....
Παύλος
Παυλίδης 19/6/ 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου