ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

 

 

Μια ανάσα, μια στιγμή,

ένα κερί που πριν λιώσει,

άφησε ένα χάδι στο σκοτάδι.

 

Ένα μικρό φτερό,

που ανέβηκε πολύ ψηλά ανέμελα στον ουρανό,

πριν η βροχή το ρίξει χαμηλά,

στο χώμα να μιλήσει.

 

Ένα αστέρι που δραπέτευσε δειλά

από τον έναστρο ουρανό,

ήθελε μονάχο του,

την γη να εξερευνήσει.

 

Είναι η ζωή μια θάλασσα.

Και εγώ ένας ματαιόδοξος αφρός,

που σε λίγο, θα χαθώ.

 

Έλα εδώ.

Σφίξε με !!!

Αγκάλιασέ με !!!

Φίλα με !!!

 

Δεν θέλω το αύριο να με βρει χωρίς αγάπη...

 

 

 

Παύλος Παυλίδης 27 /01/ 2022