Edvard Munch - The Scream

Αγγίζω το πάτωμα,

δίπλα σε ένα σπασμένο καθρέπτη.

Μια μαύρη σκιά με ακολουθεί,

απομεινάρι της ένοχης ζωής μου.

Δεν ξέρω αν ανήκω στον κόσμο αυτό,

περαστικός που έπρεπε

μια μισάνοιχτη πόρτα πίσω του να κλείσει.

Ότι αγάπησα και αγαπώ,

φωτιά και πάγος.

Φοβάμαι τόσο πολύ να τα ακουμπήσω!!!

Αποτραβιέμαι...

Φεύγω μακριά.

Αστέρι σε ένα ασήμαντο ξένο ουρανό

θέλω μονάχος να φωτίσω,

τις πιο σκοτεινές μου πτυχές,

πριν να εξαϋλωθώ.

Ή μήπως εραστής των εφήμερων στιγμών;

Απόκοσμος;

Ή προστάτης των ευαίσθητων ψυχών;

Τα ερωτήματα αυτά συχνά με βασανίζουν.

Εύχομαι κάποια στιγμή,

τον εαυτό μου στον καθρέπτη με θάρρος να κοιτάζω.

Παύλος Παυλίδης 22 /02/ 2022

ΕΜΒΛΗΜΑ