Αναστασία

Αναστασία,

μες στο μυαλό μου τριγυρίζει η μορφή σου,

τα απίστευτα γαλάζια σου μάτια που ανάβουν φωτιές,

το υπέροχο πρόσωπο σου γεμάτο σκανδαλιές,

ο έντονος τρόπος που θέλεις για να ζεις.

Μια αχανής βιβλιοθήκη οι εικόνες που έχω από σένα.

Ποια να πρωτοθυμηθώ;

Σίγουρα την πρώτη φορά που σε πήρα αγκαλιά.

Μικρή ροζούλα ήσουνα, μόλις είχες γεννηθεί.

Είχα κλάψει από χαρά, έκλαιγες και εσύ....

Ήθελες παραμύθια να σου πω πριν να κοιμηθείς,

γλυκά να σε γλυκοφιλώ, για να έρθει το πρωί.

Είσαι η κορούλα μου, το πιο γλυκό μωρό,

όσα χρόνια και να περάσουν αυτό δεν θα αλλάξει..

Είμαι πολύ περήφανος για σένα,

γιατί καινούργιους δρόμους θέλεις να χαράζεις,

ανυπότακτη από σκληρό μέταλλο φτιαγμένη,

κάνεις ότι μπορείς για να τσαλακωθείς...

Ναι μωρό μου κάνε λάθη,

μέσα από αυτά θα διορθωθείς,

εγώ δίπλα σου θα είμαι και σε αυτά

μήπως τυχόν με χρειαστείς...

Το βιβλίο της ζωής σου συνέχισε να γράφεις,

την χρυσή την πένα στο δρόμο θα την βρεις

βάλε άμα θέλεις και εμένα μέσα,

με ένα μεγάλο ερωτηματικό,

αν θα μάθεις ποτέ μωρό μου,

το πόσο πολύ σε αγαπώ....

  

Παύλος  Παυλίδης  12/03/2016 

Στο μωρό μου