Τι
ομορφιά θεέ μου, έχει η θάλασσα!!!
Αγναντεύοντας
το πέλαγος από ψηλά αφέθηκα, να την θαυμάζω.
Αφέθηκα
στην ζυγαριά του χρόνου...
Αφέθηκα
στις σκέψεις μου...
Ήθελαν
όλες να βρεθούν πρώτες στην αφετηρία του μυαλού μου.
Πως
να χωρέσουν όλες μαζί;
Σε
ποια από όλες πρώτα να υποκλιθώ;
Όλη
μου η ζωή, μια θάλασσα!!!
Θάλασσα
ήρεμη που σε γαληνεύει..
Θάλασσα
αγριεμένη, που θέλει στον βυθό της να αφεθείς...
Θάλασσα
γεμάτη αλμύρα, που νοστιμεύει την ζωή!!!
Τι
είναι η ζωή;
Ένα
κύμα!!!
Αφέθηκα
στις σκέψεις μου...
Έγινα
ένα με τα κύματα, κύμα έγινα και εγώ!!!
Πίσω
από ένα άλλο κύμα βρέθηκα.
Όταν
δεν το προσπέρασα θύμωσα ...έγινα αφρός.
Μετά
έγινα γλάρος..πέταξα ψηλά!!!
Παύλος
Παυλίδης 24/08/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου