Αυτόφωτο

 

Νόμιζα πως ήσουνα σκιά....

Ερχόσουν αθόρυβα, γινόσουν μια με την δικιά μου,

κλέβοντας ανάσες από τα πηγάδια των ευχών.

Άλλοτε ήσουνα αγέρι..

Τα μαλλιά μου χάϊδευες, λίγο πριν να κοιμηθώ,

με λόγια αγάπης και έρωτα με σημάδευες,

τοξότης που με τα βέλη του, σε μαγεύει.

Μια μικρή στάλα ήσουν που όλο και μεγάλωνε.

Τα αισθήματα σου,μπόρα που δεν ήθελα να κρυφτώ.

Καταιγίδα που πάνω της, ήθελα να πέσω.

Καρυδότσουφλο ένιωθα στο πέρασμα σου....

Πόσο μου άρεσε, που τόσο βρεγμένο ήμουν!!!!

Ήσουν όλα αυτά, μα πάνω από όλα ήσουν ένα αστέρι!!!

Ένα τεράστιο αστέρι αυτόφωτο,

λαμπερό που έλαμπε σε ήλιο και σκοτάδι.

Τα πάντα δίπλα σου τα φώτιζες

με τις αχτίδες της αγάπης...

Ένοιωθα τόσο μικρός αγάπη μου, με όλο αυτό το φως!!!

Ίσως μια μέρα και εγώ να μεγαλώσω.

Αστέρι σε αστέρι, κοντά σου να σταθώ.

Ίσως μια μέρα το κόσμο αυτό, να τον βλέπουμε μαζί...

Από ψηλά!!!

Παύλος Παυλίδης 08/08/2016