Γρίλιες

Πίσω από τις γρίλιες στο δωμάτιο του έρωτα,

είδα το αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι

να παραδίδεται μαρτυρικά στις αχτίνες του ήλιου.

Μαζί με αυτό παραδόθηκα και εγώ στο άγγιγμα σου.

Στο κορμί σου, στην ψυχή σου...

Ξέρεις, πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει ψυχή.

Πόσο λάθος έκανα !!!

Μου την έδωσες, μαζί με την καρδιά σου,

μαζί με όλο σου το είναι...

Έκανα προσευχή να μην ξημερώσει η νυχτιά αυτή,

μα τίποτα δεν είναι όμορφο, αν δεν κρατάει λίγο

Τίποτα !!!!

Μετά σε κάποιες ακρούλες του μυαλού μας,

σκεφτήκαμε πως αγγίξαμε το τέλειο...

Έστω για μια μέρα, για μια ώρα, για μια στιγμή!!!

Το χάραμα, μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση.

Είχαμε πετάξει τόσο, μα τόσο ψηλά.

Τώρα, δύο θνητοί κάτω από ένα σεντόνι!!!

Με ένα φιλί, μου σφράγισες το αντίο.

Έκλεισα τις γρίλιες...

Δεν το άντεχα πια άλλο, τόσο φως!!!

Παύλος Παυλίδης 12/09/2016