Κλεψύδρα

 

Κόκκος άμμου σε μια κλεψύδρα.

Αδειάζει ο χρόνος...

Ακίνητος τον κοιτάω,

φυγάς που πιάστηκε στα πράσα.

Ασφυκτιώ, δεν είμαι και ο μόνος...

Πράγματα σημαντικά, ασήμαντα γινήκαν,

σε μια στιγμή...

Γέλιο και δάκρυ δεν τα ξεχωρίζω πια.

Είναι ασθενείς οι μνήμες του κορμιού μου.

Ταπεινός προσκυνητής, που έχασε τον δρόμο,

προσεύχομαι ευλαβικά.

Την λύτρωση γυρεύω.

Γρατζουνάω την κιθάρα του χρόνου.

Φάλτσα μου φαίνεται πως παίζω.

Μα μόνο εγώ με ακούω...

Παύλος Παυλίδης 29/09/2016