Μόνοι στο πέλαγος

Καράβι που έπεσε σε ξέρες

μοιάζουν οι στενάχωρες σκέψεις.

Τα ανταριασμένα κύματα διψούν να σε καταπιούν,

μα εσύ θέλεις από κάπου να πιαστείς για να σωθείς,

αδιαφορώντας για τους άλλους!!!

Δεν υπάρχει ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον άνθρωπο

παρά μόνο αν παραιτηθεί από τα εγώ του.

Τότε και μόνο τότε,  τα εγώ μαζί με τα θέλω

παίρνουν φωτιά και καίγονται τα όνειρα του!!!

Όταν έρχονται τα δύσκολα, φαίνεται η ψυχή του ανθρώπου.

Σαν την πίστη είναι δεν φαίνεται,

αλλά ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι υπάρχει.

Και όταν αυτή γιγαντωθεί,

βράχια μεγάλα γίνεται,

για να πέσουν πάνω της τα τεράστια κύματα

και να γίνουνε αφρός....

Το ποίημα αυτό είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο πίνακα

μόνοι στο πέλαγος, ναυάγιο

του ζωγράφου - ποιητή Σταύρου Τζώρτζου

Παύλος Παυλίδης  09/07/2015