Πυρά

                                                                     

 

Σε ένα ακατοίκητο μέρος του μυαλού μου,

εκεί που δεν ήξερα την ύπαρξη του ούτε και εγώ

μπήκες αθόρυβα περπατώντας με τις μύτες των ποδιών σου

και άναψες κρυφά ένα τσιγάρο.

Ο καπνός γέμισε τον χώρο, η καύτρα έκαιγε τα σωθικά μου

μα πιο πολύ με είχε κάψει το άρωμα σου,

το άρωμα γυναίκας που έδινε το κορμί σου,

σαν  να ήμουν δεμένος σε πυρά, έτσι με κρατούσε.

Κάποιες νύχτες που κρυώνω, λίγο πριν να κοιμηθώ

τότε την πυρά σου επισκέπτομαι

μοναχικός διαβάτης, που θέλει τόσο να καεί

να καεί και να ελευθερωθεί.

Σε ένα ακατοίκητο μέρος του μυαλού μου

μπόρεσα και φυλάκισα μικρές στιγμές

και ύστερα σαν να ήμουνα χρυσόψαρο

τις άφησα στην γυάλα να χαθούν.

Παύλος Παυλίδης  28/07/2015