Έτρεμα

 

Έτρεμα να μην έρθει εκείνη η στιγμή,

η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων,

η στιγμή που έπρεπε το δρόμο, εγώ να χαράξω

και πίσω μόνο από ένα μικρό καθρέπτη να κοιτάξω.

Έτρεμα όχι για το τι θα έκανες εσύ,

όχι για το τι θα έκαναν όλοι οι άλλοι, αλλά...

πιο πολύ έτρεμα για το τι ήθελα εγώ!

Δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω, για αυτό έτρεμα...

Κρύος ιδρώτας τα βράδια με συντρόφευε,

τα δάκρυα στέγνωναν στο μαξιλάρι,

η ψυχή μου, έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το κορμί μου,

έψαχνε χώρο για να ηρεμήσει, χώρο για να καταλαγιάσει.

Σαν μαύρα πουλιά πέταγαν από πάνω μου οι τύψεις,

ξέσκιζαν την χαλαρή συνείδηση μου,

περιμένοντας καρτερικά το καίριο χτύπημα να δώσουν,

όταν τον εαυτό μου στο καθρέπτη συναντήσουν.

Η μοίρα , η συνάντηση με το άγνωστο, όλο και πλησίαζε

εγώ μια πένα χωρίς μελάνη,

που την βουτάνε μετά από καιρό σε ένα γεμάτο μελανοδοχείο,

έτοιμη να γράψει σε μια λευκή σελίδα, την δική της ιστορία.

Την σελίδα αχνά ακουμπάω.

Τρέμω...

Παύλος  Παυλίδης  11/12/2015