Ακροβατώντας

 

Ακροβατώντας στο απόλυτο κενό,

δεν ξέρω προς τα που να πάω.

Δεν ξέρω άμα πρέπει τα μάτια μου να κλείσω,

ή άμα πρέπει να ουρλιάξω!

Όπου και να κοιτάξω γύρω μου, ένα είναι το συναίσθημα.

Ένα συναίσθημα που δεν το βλέπεις, αλλά μόνο το αισθάνεσαι.

Φόβος με έχει κυριεύσει!

Φόβος για αυτά που θα χάσω, άμα μείνω ακίνητος.

Φόβος για το πόσο θα πονέσω, άμα κινηθώ!!!

Το κενό εκεί ακίνητο είναι και παραμονεύει,

δείχνοντας μου για ακόμα μια φορά την δύναμη του.

Δείχνοντας μου ακόμα μια φορά, πόσο ανίκητο είναι.

Αφουγκράζοντας την καρδιά μου, προχωρώ στο επόμενο βήμα.

Η αναπνοή μου, βαραίνει όλο και πιο πολύ κάθε λεπτό.

Κάθε λεπτό γίνεται ώρα ...και με σημαδεύει,

αμείλικτα μέσα στο χρόνο.

Αφήνομαι ελεύθερος, ακροβατώ....

Παύλος  Παυλίδης  23/12/2015