
Ένα
βήμα πριν να κλείσω την πόρτα σε κοιτώ,
σε
κοιτώ μες στα μάτια, προσπαθώντας να θυμηθώ,
να
θυμηθώ τον μεγάλο έρωτα μας,
τον
έρωτα που δεν θα τελείωνε ποτέ!
Στο
τζάκι οι φλόγες τρεμοσβήνουνε,
ζητώντας
επιτακτικά κούτσουρα για να ζήσουν...
αδιαφορώντας
για τον έρωτα μας
που
πάει να γίνει στάχτη.
Πες
μου, λίγο πριν να φύγω το γιατί·
Γιατί
ήθελες να με αλλάξεις;
Γιατί
ήθελες να σκέφτομαι όπως και εσύ;
Ξέρεις,
δεν μου άφηνες χώρο, εγώ ήθελα...
ήθελα
μονάχα ελεύθερα να αναπνέω...
ήθελα
ανιδιοτελώς να σε αγαπώ...
ήθελα
να είμαστε δύο, πριν να γίνουμε ένα!
Νόμιζα
ότι ήθελες, ότι και εγώ!
Γιατί
δεν μιλάς;
Παύλος Παυλίδης
29/12/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου