Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Δεν σου είπα σ΄αγαπώ



 




Ήθελα καιρό να στο πω,

σε κείνη την ακρογιαλιά που περπατούσαμε χέρι- χέρι,

κάτω από το τρύπιο υπόστεγο, όταν έπεφτε η βροχή

όταν είχαμε δει μαζί αγκαλιά την ανατολή.

Ήθελα να σου φωνάξω σ’αγαπώ.

Αλήθεια σου λέω...

Όταν τα κορμιά μας γίνονταν ένα,

τα σεντόνια τσαλακωμένα μακριά πεταμένα,

είχα περάσει τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλιά σου,

ήμουνα πολύ κοντά τότε να στο πω,

να το φωνάξω δυνατά.

Ήθελα να σου πω σ’ αγαπώ. Έτσι απλά...

Μα δεν βρήκα την δύναμη...

Μάλλον βρήκα την δύναμη να μην στο πω !

Τώρα που είσαι μακριά, σε ένα δωμάτιο μοναχός

φέρνω στο νου μου την μορφή σου

και σου ψιθυρίζω γλυκά, πολύ γλυκά

σ’αγαπώ....


Παύλος  Παυλίδης  21/09/2015   


1 σχόλιο:

  1. Ίσως τελικα τα ανομολόγητα "σε αγαπώ", αξίζουν περισσότερο απο αυτά που λέμε συχνά κάνοντας τις τρυφερες αυτές λέξεις να ηχούν συνηθισμένες και επιπόλαιες...συγκινητική κατάθεση ψυχής, με παρέσυρε...μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή