Κερκόπορτα

Ιππότης πάνω σε ένα άσπρο άλογο ήμουνα,

σε μάχες αμέτρητες είχα πάρει μέρος

πανοπλία βαριά προστάτευε τα σωθικά μου,

το σπαθί μου σπίθες πετούσε κρατώντας

σε απόσταση πάντα τον εχθρό μου.

Και τότε γνώρισα εσένα, πριγκίπισσα αληθινή.

Με τα ξανθά σου τα μαλλιά στις αποχρώσεις του ήλιου

και με δυο μάτια γαλανά, μου έφραξες το δρόμο

τα χείλη σου σαν φίλησα, γνώρισα τον φόβο.

Αιχμάλωτος σου έγινα μες στο δικό μου κάστρο

από ιππότης έγινα ένας απλός στρατιώτης

που δεν ξέρει που πατά και τι τον περιμένει,

στην μάχη αυτή του έρωτα πληγές μετρούσα μόνο.

Να αποδράσω σκέφτηκα αμέτρητες φορές

ν'ανοίξω την κερκόπορτα, που είχα για μυστικό μου

μα εσύ, όλα τα ήξερες πριν από εμένα...

μου έδωσες όμως το δικαίωμα, εγώ να αποφασίσω.

Σε ένα μπουντρούμι κλείστηκα μονάχος μου

ένα βράδυ...

Παύλος  Παυλίδης  10/09/2015