Σοκολάτα

 

Σε ένα παράθυρο κοιτώ τα φύλλα του φθινοπώρου,

που πέφτουνε ανέμελα και νωχελικά στο έδαφος

χωρίς να ζητήσουν συγνώμη από το βρεγμένο χώμα

που θα κοιμηθούνε σήμερα αγκαλιά !

Σαν πέρυσι ήταν θυμάμαι που μου άλλαξες την ζωή,

με εκείνη την παράξενη ερώτηση σου.

Με είχες ρωτήσει με τι θα παρομοίαζα την ζωή,

όταν είμαστε μοναχοί, ζώντας τον έρωτα μας.

Ίσως με ένα σύννεφο αμήχανα σου είπα.

Σοκολάτα είναι η ζωή σκέψου του, μου είπες

και αμέσως ήρθες και κρύφτηκες ξανά στην αγκαλιά μου.

Σαν σύννεφο όμως χάθηκες ....

Τώρα που είσαι μακριά κρατώ μια σοκολάτα,

τον έρωτα μας σκέφτομαι και την ζωή επίσης.

Γλυκιά είναι η ζωή και πίκρα έχει όμως μεγάλη

άλλες φορές είναι καυτή και άλλες παγωμένη,

άλλες είναι ολόκληρη και άλλες κομματάκια.

Άλλοτε είναι τυλιχτή και άλλοτε σχισμένη.

Είχες δίκιο τελικά, η ζωή είναι σοκολάτα ....

Παύλος  Παυλίδης  23/09/2015