Αρμονία

Αρμονικά κυλούσε ο χρόνος,

όλοι περίμεναν στην σειρά να έρθει η στιγμή,

που θα γίνουν πρωταγωνιστές.

Τα χρόνια, οι μήνες,οι βδομάδες, οι μέρες, οι ώρες...

ακόμα και τα δευτερόλεπτα.

Ο ήλιος και το φεγγάρι άλλαζαν θέσεις

παίζοντας κρυφτό ο ένας από το άλλο,

μοιράζονταν τις στιγμές της απόλυτης ηδονής,

μεταξύ ανατολής και δύσης, λίγο πριν χαθούν.

Εσύ όμως, δεν ήσουν πουθενά !

Σε έψαχνα μέσα σε στίχους, μέσα σε νότες,

σε σύννεφα, σε ανταριασμένες θάλασσες.

Ίσως να μην υπήρχες καν!

Όλα κυλούσαν αρμονικά....

Ξάφνου λίγο πριν το απόλυτο μηδέν,

εσύ μου σημάδεψες την καρδιά,

σαν σφαίρα που σχίζει τον αέρα

και πίσω ποτέ της δεν κοιτά.

Εκεί άλλαξαν όλα, τίποτα δεν ήταν όπως πριν

ο χρόνος λίγο παραμέρισε, για να αρχίσει η αγάπη...

Παύλος  Παυλίδης  22/09/2015