Και να που βρέθηκα πάλι στο ίδιο σημείο,
στο
σημείο μηδέν, στο σημείο που ούτε
θεός
ούτε διάολος το ορίζει,
γιατί
πολύ απλά δεν υπάρχει.
Εγώ
μόνο είμαι εκεί, εγώ είμαι εκεί μόνη και υπόλογη,
γιατί
έκανα το έγκλημα, να θέλω να δίνω αγάπη.
Να
δίνω αγάπη ανιδιοτελή, αγάπη μαζεμένη
σε
έρωτες που χάθηκαν, χαρταετοί ήταν, κρίμα...
Γιατί;
Γιατί;
Είναι
τόσο κακό να δίνει κανείς αγάπη ;
Θέλω
να ουρλιάξω, με ακούει κανείς ;
Σπασμένα
έχω φτερά,
θραύσματα
από γυαλιά σε όλο το κορμί μου,
επειδή
η αγάπη νόμισα, δύναμη σου δίνει.
Όλο
το κόσμο αγαπώ, σε μια καρδιά τον βάζω
σε
μια μεγάλη, ατελείωτη καρδιά
Γιατί;
Γιατί; Γιατί;
Γιατί
να είμαι υπόλογη, σε όλο τον κόσμο τώρα;
Στον
καθρέπτη με κοιτώ,
βλέπω
καθαρά ότι έχει έρθει η μεγάλη στιγμή,
που
για πρώτη φορά,
θα
είμαι υπόλογη στον ίδιο τον εαυτό μου.
Ίσως
και η τελευταία....
Παύλος Παυλίδης 24/09/2015
Στην φίλη μου καλλιτέχνη εικαστικό Έλενα Σουλιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου