Είχα φυλάξει

Είχα φυλάξει σε ένα παλιό σεντούκι,

ή σε ένα συρτάρι στην σοφίτα,

να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι καλά,

μια φωτογραφία σου.

Πρέπει να φορούσες ένα κοντό άλικο φόρεμα,

φόρεμα του πάθους και της φωτιάς,

που έδινε στο λυγερό κορμί σου περίσσια χάρη.

Τα πράσινα μάτια σου με ταξίδευαν σε άγνωστες

φουρτουνιασμένες θάλασσες που εγώ ανυπομονούσα

στα κύματα τους να αφεθώ.

Στα χείλη σου δεν φόραγες καν κραγιόν,

ακόμα και τώρα απορώ πως με σημάδεψες.

Θυμάμαι όμως πολύ καλά, σαν τώρα, την αφιέρωση σου:

Θα είμαι πάντα δική σου. Ολοκληρωτικά....

Έβαλες μετά την φωτογραφία σε ένα φάκελλο

και τον σφράγισες με το άρωμα σου.

Ξέρεις ακόμα θυμάμαι το άρωμά σου,

ξέρεις  ακόμα θυμάμαι την γεύση των χειλιών σου,

ακόμα θυμάμαι πως τα κορμιά μας έγιναν ένα,

λίγο πριν έρθει το πρωί,

γιατί όλα αυτά τα έχω φυλάξει μέσα μου βαθιά,

εκεί που μόνο εσύ,

μόνο εσύ μπορείς να τα βρεις...

Παύλος  Παυλίδης  14/08/2015