Αποξηραμένη λίμνη

Ο ήλιος σου έκαιγε πολύ.

Προσπάθησα πολλές φορές να τραβηχτώ,

να φύγω μακριά σου,

μα τότε ήταν που μου έριχνες τις πιο καυτές ματιές,

μαζί με τα φιλιά σου.

Τα χάδια σου ήταν θάλασσα

Κολύμπαγα μαζί τους, τα άφηνα πολύ μακριά να με πάνε

έστω και αν ήταν άγρια στα βράχια να με χτυπάνε,

μετά αυτά  ξεθύμαναν με τα λόγια που μου είπες

γίνονταν όλα ξαφνικά  αφρός και φυσαλίδες

Η  απουσία σου είναι έρημος.

Αποξηραμένη λίμνη που της πήραν το νερό

είμαι χωρίς τα σε αγαπώ,

ρυτίδες έχω από άκρη σε άκρη

και δεν σε βλέπω πουθενά μες στο δικό μου χάρτη.

Παύλος  Παυλίδης  7/08/2015