Σε
ψάχνω σε όλα τα δωμάτια ένα, ένα.
Κάπου
μου κρύβεσαι, είμαι σίγουρος!!!!
Ίσως
είσαι στο μπαλκόνι και ποτίζεις τα λουλούδια.
Ίσως να είσαι στην κουζίνα και να μου μαγειρεύεις.
Αχ,
ποτέ δεν σου είπα πόσο σε αγαπώ!!!
Ποτέ
δεν σου είπα τι σημαίνεις για μένα.
Μου
έμαθες τόσα πολλά,
χωρίς
να ζητήσεις τίποτα!!!!
Ήθελες
να πίνουμε καφεδάκι μόνο μαζί.
Να σου χαρίζω το χαμόγελο μου.
Ήθελες
να μου δίνεις αγάπη έτσι απλά.
Πέρασε
πολύς καιρός για να το καταλάβω,
ότι
τα απλά πράγματα είναι τα πιο δύσκολα!!!
Ξέρω
ότι με βλέπεις από εκεί που είσαι.
Ξέρω
ότι μου στέλνεις ατελείωτες ευχές.
Εγώ τις ακούω μία - μία,
άσχετα,αν μου τις ψιθυρίζεις ενώ κοιμάμαι.
άσχετα,αν μου τις ψιθυρίζεις ενώ κοιμάμαι.
Ήρθε
η ώρα ξέρεις....
Ήθελα
να στο γράψω από καιρό,
να
σου πω ότι δεν έφυγες ποτέ.
Δεν θα σε αφήσω ποτέ να φύγεις
γιατί θα σε έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου...
Παύλος
Παυλίδης 25/08/2015
Στην απίθανη γιαγιά μου
Πολύ πολύ συγκινητικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι οι ψυχές των νεκρών να περιφέρονται αιώνια ανάμεσά μας και να μην έχουν ξεχάσει να διαβάζουν!
Υπάρχουν απουσίες που δεν αναπληρώνονται, δεν λησμονούνται και δεν αντικαθιστανται...ποτε. Στις δύσκολες στιγμές αντλούμε δύναμη απο τη θυμηςη τους... Ανθρώπινο και πολυ τρυφερό το ποίημα...
ΑπάντησηΔιαγραφή