Ατέρμονα

Ατέρμονα γυρίζει ο χρόνος

γρανάζια εμείς τα θύματα.

Αναλώσιμοι όλοι ανεξαιρέτως

που η ματαιοδοξία μας,

δεν μας αφήνει να το καταλάβουμε.

Ατέρμονα γυρίζει ο χρόνος,

όπως και όλα τα αισθήματα.

Αδύνατον να τα χαλιναγωγήσουμε,

αφού είμαστε μικροί κόκκοι σε μια καυτή άμμο,

που ψάχνουμε απεγνωσμένα λίγο δροσερό νερό.

Είμαστε τόσο μα τόσο μικροί !

Ξεχασμένα, μισογεμάτα σε μια στάμνα

κάτω από μία βρύση, βρίσκονται τα εγώ μας.

Μετά ξάφνου ένα αόρατο χέρι ανοίγει την κάνουλα,

όταν βρίσκουμε ανταπόκριση στις καταθέσεις ψυχής μας

και γινόμαστε ανίκητοι γίγαντες,

πλημμυρισμένοι από χαρά και ευτυχία.

Είμαστε τόσο μα τόσο μικροί

και η ζωή τόσο, μα τόσο λίγη

κλεψύδρα που ξέχασαν να την γυρίσουν

οι δυνάστες του σύμπαντος...

Παύλος Παυλίδης  14/06/2015