Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Απόσταση


 

Μου είπες  πως είμαστε  πολύ μακριά, ο ένας από τον άλλον.

Μετά πήρες  μια μικρή πέτρα από την ακρογιαλιά

και την έριξες στην θάλασσα.

Να το βλέπεις;

Θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό, ποτέ δεν θα είμαστε ένα κύμα,

ποτέ δεν θα σκάσουμε μαζί με δύναμη στα βράχια.

Είχες πάρει φωτιά και δεν ήξερα πως να σε σβήσω.

Είχες πάρει φωτιά και δεν ήξερα τι με έκαιγε πιο πολύ.

Τα πύρινα λόγια σου, ή ο ήλιος που δεν είχε σύννεφα για  να

κρυφτεί;

Μωρό μου, η απόσταση νικάει την αγάπη, σαν το νερό που πέφτει

λίγο- λίγο πάνω σε ένα βράχο, μέχρι να τον εξαφανίσει.

Τι θα ήθελες να είσαι;

Το νερό ή ο βράχος;

Θέλεις να είσαι ο νικητής ή ο ηττημένος;

Το δίλημμα ήταν μεγάλο, αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι υπήρχε

νικητής ή ηττημένος, σε μια μεγάλη αγάπη.

Έφυγα ξυπόλητος αφήνοντας κάποιες αχνές πατημασιές στην

άμμο.

Σε λίγο το κύμα που θα ερχόταν, θα τις έπαιρνε και αυτές....



Παύλος  Παυλίδης  5/08/2015      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου