
Σε μια άδεια αποβάθρα,
σεντόνι
που κουνιέται ο χρόνος.
Καράβια, δεν βλέπω στον ορίζοντα,
παρά
μόνο ακούω....
Ακούω
τις σκέψεις μου.
Τεράστιες
καμπάνες που χτυπάνε.
Φωνάζουνε
τους πιστούς στην εκκλησιά.
Μα,
εγώ δεν πίστεψα ποτέ μου!!!
Ήθελα
από κάπου να πιαστώ, μα δεν σε πίστεψα.
Δεν
πίστεψα ούτε εσένα, ούτε εμάς.
Δεν
πίστεψα ούτε τον ίδιο τον εαυτό μου.
Ίσως
δεν ήμουν έτοιμος να δώσω.
Ίσως
δεν ήμουν έτοιμος να πάρω.
Ίσως
τώρα που φεύγω,
να σου αφήσω ένα γράμμα...
να σου αφήσω ένα γράμμα...
Παύλος Παυλίδης 14/09/2015
Βαθύς και ώριμος συνειρμός....Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαθύς και ώριμος συνειρμός....Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα μοναδικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή