Νομίζεις

Νομίζεις πως είσαι μακριά;

Νομίζεις πως δεν ακούω την φωνή σου;

Κάθε δάκρυ που χύνεις, το ακούω.

Tο ακούω, το ακούω πολύ δυνατά,

λες και χτυπάς το ρόπτρο,

στην μεγάλη ξύλινη εξώπορτα μου.

Πόσες και πόσες φορές δεν τρέχω να σου ανοίξω,

μα δεν σε βλέπω.

Ξέρω όμως ότι είσαι εκεί.

Παραμονεύεις μαζί με τον αγέρα για να με αγγίξεις,

για να πάρεις έστω ένα μικρό μου χάδι.

Όταν το πάρεις, μου χαμογελάς,

με αυτό το υπέροχο χαμόγελο σου.

Στην παραλία τρέχεις και σχηματίζεις

μια μεγάλη καρδιά στην άμμο,

τα όνειρα σου βάζεις μέσα, μαζί και τα δικά μου.

Γιατί καρδιά μου; Γιατί εκεί ; Δεν το ξέρεις;

Τίποτα δεν χτίζεται στην άμμο....

Παύλος  Παυλίδης  15/09/2015