Το τελευταίο δάκρυ

 

Νόμιζες ότι στα είχα δώσει όλα

την παρθενική ψυχή, το αμόλυντο κορμί μου.

Εκεί ήμουν μια ζωή ακίνητη για σένα

να σε περιμένω καρτερικά, μήπως και φανείς.

Χιλιάδες γράμματα σου είχα στείλει

μαζί με το καλύτερο άρωμα μου

μα άγνωστος φάνηκε ο παραλήπτης,

γύρισαν όλα πίσω, παρέα μου κάνουν στο συρτάρι.

Ξέρεις όσο και να πονούσα,

εφτασφράγιστο  έκρυβα μυστικό

είχα ακόμη κάτι για να δώσω, ότι πιο πολύτιμο είχα

το τελευταίο κάστρο μου, το τελευταίο δάκρυ μου.

Για να το πάρεις όμως έπρεπε να δώσεις αγάπη

και εσύ αγάπη δεν είχες για να δώσεις.

Έκλαψα πικρά, ατελείωτα δάκρυα κύλησαν σαν ποτάμια

αλλά όχι για σένα, μα για τα χρόνια που είχα χάσει....

Το δάκρυ μου το έχω φυλακτό, για κάποιον που το αξίζει

και όταν θα πέσει ξαφνικά, ο έρωτας θα ανθίσει πάλι.

Παύλος  Παυλίδης  17/09/2015    

Αφιερωμένο και εμπνευσμένο από ένα υπέροχο ερωτικό διήγημα 

του Σταύρου Τζώρτζου, ˂ το τελευταίο δάκρυ ˃.