Σε
μια πολύ όμορφη παραθαλάσσια έκταση σε ένα
νησί του Αιγαίου συγκεκριμένα στην Μήλο, είχε αποφασίσει μια οικογένεια να κάνει τις
διακοπές της.
Όταν
λέμε για οικογένεια δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη οικογένεια.
Μιλάμε
για την οικογένεια Μαμάση του διάσημου Ελληνόαμερικάνου εφοπλιστή. Η οικογένεια
αποτελείτο από το ζευγάρι και από ένα τρίσχαριτωμένο αγοράκι τον Θωμά που μόλις είχε γίνει 7 χρονών.
Η
βίλα επιλέχτηκε μετά από πολύμηνη αναζήτηση της ιδιαιτέρας γραμματέα του Κου
Μαμάση και είχε όλες τις ανέσεις.
Ήταν
πετρόχτιστη με 8 υπνοδωμάτια είχε
τεράστιο σαλόνι, γυμναστήριο, γήπεδο τένις ,μεγάλη πισίνα και μία υπέροχη
ιδιωτική παραλία με χρυσαφένια άμμο.
Όλοι
ήταν ενθουσιασμένοι με την επιλογή αυτής
της βίλας μα πιο πολύ από όλους ο μικρός Θωμάς.
Είχε
ήδη κάτι πολύ μεγάλο στο μυαλό του. Ήθελε στην παραλία να φτιάξει κάτι με την άμμο.
Δεν ήξερε, ακριβώς τι, αλλά πολύ του άρεσε η ιδέα της δημιουργίας.
Πολύ
τον είχε συνεπάρει αυτή του η ιδέα και την δούλευε πολύ μες στο μυαλό του.
Έτσι
πήγε πρώτα στην μητέρα του και της είπε: Μαμά ,μαμά θέλω να φτιάξω κάτι στην παραλ....Θωμά δεν βλέπεις ότι μιλάω στο κινητό; του είπε εκείνη. Αχ αυτή η μαμά
του όποτε ήθελε κάτι να της πει όλο στο
κινητό μιλούσε η είχε κάτι σοβαρό να κάνει.
Καλά
θα πάω να το πω στον μπαμπά.
Μπαμπά.μπαμπά
να σου πω ! Έχω σκεφτεί κάτι τρομερό.Θέλω να.....
Θωμά
περίμενε, στέλνω πολύ σημαντικά e-mail στην
Αμερική, τον προσγείωσε απότομα και ο πατέρας του.
Α, και να μην το ξεχάσω Θωμά. Σήμερα το απόγευμα σου έχουμε μια μεγάλη έκπληξη να σου κάνουμε με την μαμά.
Θα σε πάμε μια μεγάλη βόλτα, με ένα ταχύπλοο σκάφος.
Μα μπαμπά, άσε με να σου πω. Εγώ....
θα τα πούμε το απόγευμα, δεν βλέπεις πόσο δουλειά έχω;
Αλλά
ο γλυκός μπόμπιρας δεν είναι από τα
παιδιά που το βάζουν εύκολα κάτω.
Κατέβηκε
στην παραλία και άρχισε να σκέφτεται τι θα μπορούσε να φτιάξει.
Κάτι είχε μέσα στο μυαλό του, αλλά ακόμα δεν το είχε ξεκαθαρίσει.
- Είχε φτάσει το απόγευμα και όλη η οικογένεια μπήκε στο πολυτελές ταχύπλοο.
Καπετάνιε που θα πάμε; ρώτησε ο Κος Μαμάσης.
Μα κάπου που θα αρέσει πολύ στον μικρό, είπε ο καπετάνιος και έκλεισε πονηρά το μάτι στον μικρούλη.
Έλα εδώ μικρέ μου. Πως σε λένε;
Θωμά, είπε πολύ αθώα ο πιτσιρίκος.
Λοιπόν Θωμά έχεις οδηγήσει ποτέ πλοίο; τον ρώτησε ο κάπτεν Στέφανος.
Όχι είπε ντροπαλά ο Θωμάκος.
Τότε έβγαλε ένα ναυτικό μπλέ καπέλο και το φόρεσε στο κεφάλι του μικρού.
Από εδώ και πέρα εσύ θα είσαι ο καπετάνιος σε αυτό εδώ το πλοίο.
Έλα πάρε το πηδάλιο με τα στιβαρά σου μπράτσα και πήγαινε μας στην Μονεμβασιά!
Ο Θωμάς τρελάθηκε! Εγώ θα είμαι ο καπετάνιος; Ζήτω!
Έλα μην το φοβάσαι σανίδωσε το!!!
Θα δεις πόσο θα σου αρέσει εκεί που θα πάμε. Ξέρεις ότι ονομάστηκε Μονεμβασιά γιατί είχε μόνο μία είσοδο για να πας σε αυτό το μέρος;
Γίνανε τρομερές μάχες εκεί. Χαμός σου λέω. Όλοι θέλανε να κατακτήσουν αυτό το υπέροχο μέρος. Έχει και ένα μεγάλο κάστρο!
Καλά τώρα έχει πολλά ερείπια, αλλά σε λίγο καιρό που θα το φτιάξουν ξανά δεν θα παίζεται.
Ο Θωμάς είχε μείνει με το στόμα ανοικτό με αυτά που του έλεγε ο Κος Στέφανος.
Οι γονείς του άλλο που δεν θέλανε που έβλεπαν τον μικρό να είναι τελείως απασχολημένος με τις ιστορίες του καπετάνιου.
Σε λιγότερο από μία ώρα φτάσανε στο προορισμό τους.
Είχε ηλιοβασίλεμα και ήταν υπέροχο το τοπίο, αλλά τον Θωμά τον ενδιέφερε να δει το κάστρο και τίποτα άλλο.
Όταν το είδε πόσο επιβλητικό ήταν φωτισμένο άρχισε να κάνει σαν τρελός.
Το γιώτ πλεύρισε σε μία παλιά σκουριασμένη σκαλίτσα κάτω από το κάστρο και επιβιβάστηκαν όλη η οικογένεια.
Πρέπει οπωσδήποτε να πάτε και στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας όπου είναι και οι θρόνοι που καθόντουσαν οι αυτοκράτειρες.
Να μην ξεχνάμε ότι ο τελευταίος αυτοκράτορας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν από αυτό το υπέροχο μέρος, την Μονεμβασιά.
Ο μικρός Θωμάς δεν ήθελε να ακούσει τίποτα άλλο!
Ήξερε πια τι ήθελε να φτιάξει στην παραλία.
Ήθελε να φτιάξει, ένα κάστρο. Ένα δικό του κάστρο!
Έξω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας είδε και μία πολεμίστρα.
Μπαμπά, μπαμπά τι είναι αυτό;
Αγοράκι μου, αυτή είναι πολεμίστρα. Το κάστρο αυτό θα πρέπει να είχε πάνω από εκατό. Τις γεμίζανε με σιδερένιες μπάλες και τσακίζανε τους εχθρούς τους.
Καλά που ρώτησε. Έπρεπε να βάλει και πολεμίστρες στο κάστρο του!
Μετά μπήκε και στην εκκλησία και είδε τους θρόνους που καθόντουσαν οι αυτοκράτειρες και τρελάθηκε.
Μαμά, μαμά μπορώ να κάτσω εδώ; Όχι του είπε εκείνη κάνοντας του πλάκα.
Σε αυτές κάθονται μόνο όσοι έχουνε δικό τους κάστρο!
Ο Θωμάς όμως το πίστεψε.
Η ιδέα του κάστρου γύρναγε τώρα συνέχεια μέσα στο μυαλό του,
Αλλά ήταν τόσο κουρασμένος. Ούτε καν έφαγε στο εστιατόριο που πήγανε. Αποκοιμήθηκε αμέσως. Μετά τον πήρανε κοιμισμένο αγκαλιά και τον βάλανε στο σκάφος και από εκεί στο κρεββάτι του.
Το πρωί όταν ξύπνησε στο δωμάτιο του το μόνο που θυμόταν ήταν το κάστρο.
Ήπιε ένα χυμό και βουρρρρ για την παραλία!
Τώρα θα δείτε τι μπορεί να φτιάξει ο Θωμάς!
Στην
αρχή σχημάτισε με ένα μεγάλο ξύλο πόσο φανταζότανε ότι θα είναι περιμετρικά το
κάστρο.
Η
κάθε του πλευρά θα είχε 4 μέτρα μήκος . Θα έφτιαχνε ένα πυργίσκο, σε κάθε γωνία και μία μεγάλη είσοδο στο
μπροστινό μέρος του κάστρου.
Έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά.
Έβαλε
ένα μεγάλο καπέλο του πατέρα του που το είχε πάρει από το Μεξικό αλοίφτηκε
με αντηλιακή κρέμα για να μην καεί από
τον τρελό ήλιο και άρχισε να σκάβει την αμμουδιά για να πάρει άμμο για τους
τοίχους του κάστρου.
Που
και που έριχνε και μια μεγάλη βουτιά στην θάλασσα.
Έβαζε
και την μάσκα του και έβλεπε τα ψαράκια. Θα έδινε όταν έφτιαχνε το κάστρο του
ρόλο και σε αυτά.
Το
κάστρο σιγά σιγά έπαιρνε μορφή.
Οι
πυργίσκοι είχαν φτιαχτεί και τώρα έφτιαχνε την επιβλητική είσοδο του. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρει ένα μεγάλο ξύλο για
την κεντρική πόρτα . Καθώς έψαχνε για το
μεγάλο ξύλο είδε μια πολύ ωραία λαξευμένη πέτρα.
Α, πως δεν το είχε σκεφτεί. Θα έβαζε αυτή την γκρίζα επιβλητική πέτρα για πόρτα.
Με αυτήν δεν θα μπορούσε κανείς απρόσκλητος να μπει στο κάστρο του !!!
Γύρω
από το τεράστιο κάστρο είχε δημιουργηθεί και μια πολύ μεγάλη τάφρος γεμάτη από
νερό.
Έβαλε ένα ξύλο για να συνδέσει την είσοδο του
κάστρου με την ακτή και μετά...μπλούμ!!!
Αχ,
πολύ την ευχαριστήθηκε την βουτιά αυτή.
Είχε
φάει πάνω από 6 ώρες για να φτιάξει το κάστρο και είχε αρχίσει να νυχτώνει.
Παραξενεύτηκε
που δεν τον είχε αναζητήσει κανείς αλλά δεν τον ένοιαζε και πολύ.
Αυτόν
το μόνο που τον ένοιαζε ήταν τι θα κάνει την αυριανή μέρα.
Βλέπετε
αύριο θα κοίταζε για την ασφάλεια του κάστρου του!!!
Σκεπτόταν
αυτά τα πράγματα όταν έπεσε να κοιμηθεί.
Ο
ύπνος του ήταν πολύ ταραγμένος.
Ταραγμένος
αλλά ευχάριστα ταραγμένος.
Πω, πω τι μάχες είχανε γίνει κατά την διάρκεια του ύπνου του.
Οι
ιππότες πηγαίνανε και ερχόντουσαν. Από την πλευρά της θάλασσας πειρατικά πλοία
βομβάρδιζαν το κάστρο του!
Παντού
είχε καπνούς!
Αλλά
όταν διαλύθηκαν οι καπνοί αυτός με μια χρυσόκεντημένη φορεσιά πάνω σε ένα λευκό
άλογο βγήκε από την κεντρική είσοδο του κάστρου.
Οι
τρομπέτες ηχούσαν χαρούμενα και οι ιππότες ήταν παρατεταγμένοι με τα σπαθιά τους σχηματίζοντας
μια αψίδα θριάμβου. Οι υπήκοοι του όλοι τον προσκυνούσαν.
Ήταν
ο απόλυτος νικητής! Ήταν ο άρχοντας του
κάστρου!
Μετά
δίπλα από τους πυργίσκους άρχισαν να ρίχνουν πυροτεχνήματα και..
Θωμά
ξύπνα αγόρι μου του είπε η μαμά του.
Το
πρωινό σου είναι έτοιμο!
Ωχ
έπρεπε να κάνει γρήγορα . Το κάστρο του ήταν ανυπεράσπιστο!
Έφαγε
όσο πιο γρήγορα μπορούσε και εξαφανίστηκε.
Όταν
μιλάμε για ασφάλεια και ειδικά του κάστρου δεν παίζουνε.
Παραλίγο
να το ξεχάσει, δεν είχε πάρει την απόχη του.
Η
απόχη ήταν σημαντικός παράγοντας για το μεγάλο σχέδιο του.
Πήρε
την μάσκα του και τα βατραχοπέδηλα του και έπεσε στην θάλασσα.
Σε
δύο ώρες είχε βρει τους πρώτους φρουρούς.
Ήταν
πέντε γαριδούλες.
Με
την κατάλληλη εκπαίδευση που θα τους έκανε δεν θα φοβόταν τίποτα!
Έβαλε
τις γαρίδες κάτω από της είσοδο του
κάστρου.
Μετά
σκέφτηκε όμως ότι θα ήθελε και κάτι άλλο.
Πως
δεν το είχε σκεφτεί. Αυτό ήταν!
Πήγε
στην άκρη της παραλίας, εκεί που είχε τα βραχάκια.
Μετά
από 46 ολόκληρα λεπτά ! που του φάνηκαν ολόκληρη ζωή τα είχε καταφέρει.
Είχε
πιάσει 2 καβούρια .Δύο ολόκληρα καβούρια!
Απόρησε
και ο ίδιος πως είχε πιάσει αυτούς τους γίγαντες.
Ο
Θωμάς έκανε σαν τρελός! Έκανε γύρω από
το κάστρο κύκλους πανηγυρίζοντας. Τώρα δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.
Αν
τολμάει κανείς ας τα βάλει τώρα με αυτόν και το κάστρο του..
Πήρε
τα καβούρια και τα τοποθέτησε και αυτά στην είσοδο του κάστρου.
Εδώ
θα καθήσετε τους είπε ,όπως και οι γαρίδες. Δεν θα το κουνήσετε ρούπι.
Μετά βρήκε κάτι ξυλάκια μυτερά και τα ονόμασε πολεμίστρες.
Έβαλε περιμετρικά του κάστρου 36 πολεμίστρες.
Πω, πω, δεν φοβάμαι τίποτα!
Οι
γαρίδες και τα καβουράκια όμως είχαν αντίθετη άποψη. Όλο και βολοδέρνανε δεξιά
αριστερά. Ο Θωμάς είχε πραγματικά θυμώσει.
Ήταν
η δεν ήταν τελικά ο απόλυτος κυρίαρχος του κάστρου;
Αφού
δεν υπακούγανε, προχώρησε σε άλλο σχέδιο.
Απέκλεισε
με φράγματα τις γαρίδες και τα καβουράκια και τους είχε μόνο ένα μικρό μέρος να
κινούνται μες στην τάφρο.
Όπως
μου λένε ο πατέρας μου και η μητέρα μου τι θα κάνω, έτσι και εσείς θα κάνετε αυτό που σας λέω εγώ. Ε άμα πια ανυπάκουα
πλάσματα! Εγώ είμαι ο άρχοντας εδώ.
Τα
ψαράκια είχαν στεναχωρήθηκαν πολύ.
Ο
Θωμάς δεν το κατάλαβε γιατί είχε σκοτεινιάσει και έπρεπε να φύγει.
Την
άλλη μέρα το πρωί όμως το κατάλαβε. Τα ψαράκια ήταν ακίνητα.
Δεν
πηγαίναν ούτε αριστερά, ούτε δεξιά!
Ο
Θωμάς είχε μεγάλο πρόβλημα . Σε λίγο θα έχανε τους φρουρούς του όπως πήγαινε.
Τι θα γινόταν το κάστρο χωρίς φρουρούς; Τι θα γινόταν το κάστρο χωρίς άμυνα;
Γύρναγε
γύρω γύρω από το κάστρο πολύ ανήσυχος. Είχε μεγάλο θέμα.
Κάτι
έπρεπε να κάνει και γρήγορα. Τι όμως ;
Πήγε
λοιπόν γρήγορα στο σπίτι του. Μαμά, μπαμπά φώναξε.
Μπα,
τσάμπα ο κόπος . Ο ένας στο laptop
και η άλλη στο κινητό.
Έχω μεγάλο πρόβλημα το καταλαβαίνετε ;
Δεν πήρε καμία απάντηση όμως.
Μα
τελικά αυτή είναι η ζωή των μεγάλων; Ένα laptop και ένα κινητό;
Λες αύριο και εγώ έτσι να είμαι ;
Αλλά δεν είχε ώρα τώρα για τέτοιες σκέψεις. Τώρα έπρεπε να βρει μια λύση με το πρόβλημα του κάστρου του. Τι σόι άρχοντας θα ήταν αν δεν το έκανε μόνος του;
Το
βρήκε! Ναι το βρήκε! Ζήτω! Ζήτω!
Άρχισε
να σκάβει γρήγορα ένα τούνελ που ένωνε την θάλασσα με το κάστρο του.
Σε
λιγότερο από 10 λεπτά το είχε καταφέρει. Πως δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα;
Θα
άφηνε τα ψαράκια ελεύθερα να κάνουν ότι θέλουν.
Δεν
ήθελε μισθοφόρους, ήθελε μαχητές.
Για
να είναι κάποιος μαχητής πρέπει να σκέφτεται ελεύθερα.
Έκανε
λοιπόν ένα τούνελ, ένα μεγάλο τούνελ που ένωνε το κάστρο με την θάλασσα. Μετά,έριξε μια μεγάλη βουτιά στην θάλασσα και αφού στέγνωσε πήγε στους δικούς
του.
Οι
γαρίδες και τα καβουράκια ένιωσαν ελευθερία και ξετρελάθηκαν.
Μπορούσαν
να πηγαίνουν όπου ήθελαν. Ή στην θάλασσα ή στο κάστρο.
Εν
τω μεταξύ στο σπίτι οι γονείς του Θωμά τον ρώτησαν πως περνάει.
Αυτός
στην αρχή σκέφτηκε να τους κρατήσει μούτρα, αλλά ήταν τόση η χαρά του για το
κάστρο που δεν μπορούσε να το κάνει.
Μαμά
, μπαμπά έχω φτιάξει το μεγαλύτερο κάστρο του κόσμου.
Και
το πιο ασφαλές. Μπα, του είπε ο πατέρας του με απορία.
Πως το κατάφερες αυτό; Ποιος το φυλάει;
Έχω κάτι απίστευτους φύλακες μπαμπά.Αν δεν με πιστεύεις έλα να το
δεις.
Καλά – καλά του είπε ο πατέρας του και γέλασε. Αύριο που θα έρθω για μπάνιο
με την μητέρα σου θα το δούμε.
Άντε
τώρα γρήγορα στο κρεββάτι σου. Γρήγορα μικρέ μπομπιράκο.
Ο
Θωμάς υπάκουσε. Σε λίγη ώρα ήρθε και η μητέρα του και τον φίλησε στο κεφαλάκι. Καληνύχτα
μωρό μου του είπε.
Τελικά
αυτοί οι μεγάλοι όταν θέλουν γίνονται καλοί σκέφτηκε και αποκοιμήθηκε σαν
αγγελούδι.
Στην
θάλασσα τώρα οι γαρίδες και τα καβουράκια είχαν διαδώσει το μυστικό τους. Δηλαδή ότι υπήρχε ένα θαλάσσιο τούνελ που
οδηγούσε σε ένα μαγικό κάστρο και αυτοί το φυλάγανε.
Όλα
τα ψαράκια ενθουσιάστηκαν. Πρώτα – πρώτα τα κεφαλόπουλα, αλλά και οι
μαριδούλες, οι μουρμούρες, τα σπαράκια, οι σάλπες, όλα!!!
Μέχρι
και η υπερήφανη σουπιά ήθελε να δεί αυτό το κάστρο.
Όταν
ο Θωμάς πήγε να επιβλέψει το κάστρο του την άλλη μέρα τα έχασε.
Αυτό
δεν ήταν κάστρο, ήταν ενυδρείο! Δεν υπήρχε μέρος στην μεγάλη τάφρο που να ήταν αφύλακτο.
Τόσα
πολλά ψαράκια δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην ζωή του!
Και χρώματα. Πάρα πολλά χρώματα. Πραγματικά είχε τρελαθεί από την χαρά του!
Είμαι
ο άρχοντας του κάστρου, φώναξε!
Εκείνη
την στιγμή επισκέφτηκαν το κάστρο και οι αυτού εξοχότητες.
Η
οικογένεια Μαμάση. Βρε καλώς τους.
Ο
μπαμπάς του και η μαμά του!
Τι
κάνεις έτσι βρε μικρέ αντάρτη;
Γιατί
πανηγυρίζεις;
Μπαμπά
μαμά κοιτάξτε το κάστρο μου.Κοιτάξτε το!
Τότε
οι γονείς του είδαν το κάστρο του μικρού Θωμά.
Στην αρχή είδαν τα ξυλάκια που είχε για πολεμίστρες.
Βλέπω έχεις πολύ ισχυρά όπλα Θωμά είπε με ένα πλατύ χαμόγελο ο πατέρας του.
Δεν έχεις τίποτα ακόμα μπαμπά. Για δες την τάφρο μου.
Τότε είδαν
και οι δύο την τάφρο που ήταν γεμάτη ψαράκια.
Είδες μπαμπά που δεν με πίστευες, πόσο μεγάλη ασφάλεια έχει το κάστρο μου;
Ας τολμήσει κανείς να πλησιάσει.
Οι γονείς του κοιτούσαν ο ένας τον άλλο απορημένοι.
Πως το κατάφερες αυτό το θαύμα Θωμά; του είπαν μην πιστεύοντας αυτά που έβλεπαν. Θωμά τι έκανες εδώ;
O μικρός
μπόμπιρας έσκαγε κρυφά ένα χαμόγελο.
Τελικά
δεν θα περνάει πάντα των μεγάλων.
Ένας ηγέτης πρέπει να έχει τα μυστικά του, τους είπε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.
Ασχοληθείτε εσείς με την τεχνολογία σας και αφήστε σε μένα το κάστρο.
Αφήστε με τώρα γιατί σε πρέπει να φτιάξω και τον αυτοκρατορικό θρόνο μου!
Γιούπι!
Είμαι ο άρχοντας του κάστρουυυυυ!!!
