ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙ 29/06/14

Ήταν μια φορά σε μιά μεγάλη αμμουδιά ένα μικρό βότσαλο.

Ήταν πάρα πολύ όμορφο.Μα  τόσο όμορφο!!!

Από την μία του πλευρά ήταν γιαλιστερό γκρί με μικρά μαύρα

κυκλάκια και από την άλλη είχε πορτοκαλί,θαλασσί και ανοιχτές

πράσινες γραμμούλες.

Ήταν τόσο εντυπωσιακό που οι κόκκοι της άμμου είχαν θυμώσει

πάρα πολύ με το μικρό βοτσαλάκι.

Νόμιζαν ότι όλοι θα έβλέπαν το μικρό βοτσαλάκι και δεν θα έδινε κανείς σημασία σε αυτούς.

Έτσι αποφάσισαν ότι όταν θα έβγαινε ο ήλιος θα έπρεπε να το σκεπάζουν για να μην το βλέπει ο κόσμος και το θαυμάζει και να το αφήνουν ελεύθερο μόνο όταν έπεφτε το ηλιοβασίλεμα.

Το μικρό βοτσαλάκι ήταν πολύ στεναχωρημένο.

Έκλαιγε συνέχεια,αλλά ακόμα και τα καυτά δάκρυα του χάνονταν

αφού τα σκέπαζε γρήγορα γρήγορα η άμμος.

Δεν έβλεπε τίποτα αισιόδοξο στην ζωή του ώσπου... ένα βράδυ που

είχε πανσέληνο ένα αγοράκι που περπατούσε στην αμμουδιά μαζί με τους γονείς του είδε κάτι να γυαλίζει.

Του έκανε μεγάλη εντύπωση και τό έβαλε κρυφά στην τσέπη του.

Την άλλη μέρα το αγοράκι ξύπνησε πρωί πρωί για να δεί τι ήταν αυτό

το τόσο όμορφο γιαλιστερό αντικείμενο που λαμπίριζε στο σκοτάδι.

Όταν είδε το μικρό βοτσαλάκι τα έχασε.Τόσο όμορφα χρώματα δεν

είχε ξαναδεί ποτέ στην ζωή του.

Το χάζευε και το ξαναχάζευε και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία αποφάσισε

να το βάλει στο ενυδρείο μαζί με τον αγαπημένο του Σεμπάστιαν.

Ο Σεμπάστιαν ήταν ένα πανέμορφο ψαράκι που είχε και αυτό πολλά

χρώματα και είχε βαρεθεί να κάνει βόλτες μόνο του στο μικρό ενυδρείο.

Η γνωριμία του Σεμπάστιαν με το μικρό βότσαλο ήταν μοιραία.

Έγινε μια στιγμή που και οι δυό τους πίστευαν πως μιά ζωή τους

θα ήταν μόνοι τους

Μάλιστα ο Σεμπάστιαν ήταν ο πρώτος που έμαθε πως λεγόταν το μικρό

βοτσαλάκι .

Ναι όσο και αν ακούγεται παράξενο το μικρό βότσαλο είχε όνομα!!!

Το λέγανε Χριστίνα.

Ο Σεμπάστιαν και η Χριστίνα έιχαν γίνει πλέον αχώριστοι.

Είχαν έρθει οι δυό τους τόσο κοντά που η φυλακή του μικρού ενυδρείου  τους φαινόταν παράδεισος.

Το βράδυ μετά από τις συζητήσεις που κάνανε οι δυό τους το μικρό ψαράκι συνήθιζε να κοιμάται πάνω στο μικρό βοτσαλάκι και να ονειρεύεται.

Μάλιστα της έιχε πεί ότι όταν κοιμόταν  από την πλευρά που είχε τα χρώματα έβλεπε πανέμορφα όνειρα ενώ όταν κοιμόταν από την μεριά που είχε μαύρο και γκρίζο έβλεπε εφιάλτες!

Ένα πρωίνό ο Σεμπάστιαν είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του.

Η Χριστίνα τον ρώτησε τι συμβαίνει και της είπε ότι είδε ένα πολύ

περίεργο όνειρο.

Ήταν περίεργο αλλά ταυτόχρονα τόσο ωραίο.Μόνο που ντρεπόταν να

το πει.

Όπως ήταν φυσικό όμως δεν μπορούσε να μην το πεί στην Χριστίνα.

Της είπε λοιπόν ότι είχε δεί ότι και το μικρό βοτσαλάκι είχε γίνει

με κάποιο μαγικό τρόπο ψαράκι και ότι κολυμπούσανε και παίζανε

μαζί γύρω από ένα μεγάλο ύφαλο.

Μόνο της είπε ότι το περίεργο ήταν ότι για να γίνει το μικρό βοτσαλάκι ψαράκι έπρεπε να την φιλήσει.

Να κάπως έτσι. Ο Σεμπάστιαν έσκυψε και φίλησε το μικρό βοτσαλάκι

και μέσα στο δωμάτιο του παιδιού ήταν σαν να άστραψαν ξαφνικά

χιλιάδες φλας.

Την άλλη μέρα χιλιάδες χιλιόμετρα από το μικρό ενυδρείο δύο πανέμορφα ερωτευμένα ψαράκια έκαναν βόλτα πανευτυχή γύρω απο τον μεγάλο ύφαλο...