Έβλεπα τις στάχτες στο τζάκι.
Παρακαταθήκες μιας ζωής,
που αρκεί ένα φύσηγμα για να της πάει πιο πέρα.
Όνειρα που χάθηκαν,
μα και όνειρα που βγήκαν αληθινά.
Ποιός ξέρει τι να διαλέξει
αν δεν τολμήσει να κάνει το επόμενο βήμα;
Δεν το φοβάμαι το αύριο,
μα τον εαυτό μου που δεν ξέρω.
Eίδωλο σε καθρέπτη που αλλάζει μορφή
έστω και αν είμαι ακίνητος!!!
Μη με ρωτάς το γιατί.
Ούτε και εσύ έχεις τις απαντήσεις.
Αφού εσύ όπως και εγώ,
κάποια στιγμή θα γίνουμε στάχτες!!!
Παύλος Παυλίδης 27 /06/2014
Παύλος Παυλίδης 27 /06/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου