ΣΙΔΕΡΑ

Σίδερα που διαβρώθηκαν με τον καιρό

γίνανε τα χίλια σ’αγαπώ,

μα εσύ μου είπες άλλο ένα

να το αντέξω δεν μπορώ.

Γύρω στους δρόμους έχει σκόνη

ο  χρόνος όλο και τελειώνει,

μα δεν με νοιάζει διόλου τώρα

οι στάλες που θα γίνουν μπόρα.

Μες στην καρδιά μου έχει σκουριά

ίσως, γιατί είσαι μακριά,

ένα αστέρι σε ξαστεριά

είδα να πέφτει ξαφνικά.

Στό άπειρο θα γίνω άπειρο

θα εξαφανιστώ,

αφρός θα΄μαι σε κύμματα

κοντά σου μην βρεθώ.

Σίδερα που διαβρώθηκαν με τον καιρό

να το αντέξω δεν μπορώ,

όλο ξεφτίζει η μπογιά

και εσύ είσαι τόσο μακριά...



Παύλος Παυλίδης  

Αύγουστος 2014