Σαν ένα κύμα που προσπαθεί να προσπεράσει ένα άλλο
έτσι και τα θέλω μου ήθελαν
να προσπεράσουν τα εγώ
μά, για μιά ακόμα φορά, έμειναν πίσω
περιμένοντας το επόμενο κύμα να έρθει
Μετά έπεσαν πάνω σε βράχια και γίνανε αφρός,
ίδιος με μιάς φανταχτερής σαμπάνιας που μόλις έχει ανοίξει
προσδοκώντας να δώσει την μέγιστη χαρά
θέλοντας να κερδίσει το χειροκρότημα
Πιάνω τον εαυτό μου να γελάει πάλι και πάλι,
αφού στο παιγχνίδι της ματαιοδοξίας
δεν υπάρχει νικητής,
παρά μόνο χαμένοι που δεν το ξέρουν.
Ένας από αυτούς ίσως να είμαι και εγώ...
Παύλος Παυλίδης 28/07/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου